Osaczeni - Rachel Abbott, Obce dziecko

Emma Joseph wiedzie spokojne życie u boku swego męża Davida i synka Olliego. Mimo iż sześć lat wcześniej pierwsza żona Davida zginęła w wypadku samochodowym, a jadąca na tylnym siedzeniu córka Natasha zaginęła, rodzina uporała się z traumą. Sielanka trwa jednak do czasu.

Do czasu, gdy w progu domu Josephów pojawia się znienacka zaniedbana dziewczynka. To kilkunastoletnia już dziś Natasha. Choć jej ojciec jest szczęśliwy z powodu powrotu córki, ta nie wygląda na zadowoloną. Tasha nie chce powiedzieć, gdzie przebywała od czasu wypadku, ani co się z nią działo. Nie pozwala też zawiadomić policji o tym, że została odnaleziona. Jest wycofana i agresywna. Nic dziwnego, bo kryje w sobie ogromną traumę.

To pozornie szczęśliwe wydarzenie jest tak naprawdę początkiem piekła. Szczególnie dla Emmy, której całe dotychczasowe życie legło w gruzach. Poczucie niebezpieczeństwa i osaczenia narasta. Abbott funduje czytelnikowi emocjonalną huśtawkę z szybką jazdą bez ustanku przez niemal 450 stron. Autorka świetnie buduje napięcie i sprawnie konstruuje intrygę. Do tego dodajcie pogłębione rysy psychologiczne bohaterów, którzy niekoniecznie są tacy, za jakich wzięlibyśmy ich w pierwszej chwili. Sympatia czytelnika skacze od jednej postaci do drugiej, w miarę, gdy autorka zakręca fabułą w nieoczekiwane rejony.

Zakończenie powieści jest otwarte. Nic więc dziwnego, że Abbott napisała opowiadanie pt. Nowhere Child, liczące sobie w języku angielskim 179 stron, i będące kontynuacją historii Emmy i Natashy. Wydawnictwo Filia zdecydowało się na publikowanie książek Abbott nie po kolei. Ciekawe więc, który tytuł z policjantem, Tomem Douglasem, pojawi się u nas jako następny.

Thriller psychologiczny Rachel Abbott wpisuje się w tak ostatnio popularne miano „chick noir”, którym określa się kobiecą prozę, pisaną przez kobiety głównie dla kobiet. Porusza ona problematykę poczucia strachu i zagrożenia wśród kobiet, opowiada o ciemnej stronie związków, także o tym, że nigdy tak naprawdę do końca nie znamy swojego partnera. Innym sztandarowym przykładem „chick noir” jest Zaginiona dziewczyna Gillian Flynn.

Z drugiej strony, wątkiem matczynej miłości i szczegółowymi opisani opieki Emmy nad Olliem powieść Abbott przywiodła mi na myśl kryminalną sagę Camilli Läckberg, w której, jak wiadomo, od niemowlaków aż się roi. Czy to komplement, czy też nie, sami zdecydujcie.

Drażnił mnie w thrillerze Abbott stosowany przez autorkę styl. Przegadane dialogi, okrągłe zdania, nadmiar przysłówków. Niemniej jednak lektura jest wysoce rozrywkowa. O ile ktoś za rozrywkę uważa porządną dawkę strachu.

Rachel Abbott

Obce dziecko

przeł. Jacek Konieczny

Filia

Poznań, 2016

447 s.