Specjals w matni – Jens Henrik Jensen, Mroczni ludzie

To fikcyjne zgromadzenie przypomina swoją strukturą i regułami działania lożę masońską. Jego członkowie rekrutują się z najbardziej wpływowych kręgów społeczeństwa duńskiego: świata wielkiego biznesu, arystokracji i politycznej wierchuszki. Roszczą sobie oni pretensje do sterowania losami kraju i bieżącego korygowania polityki władz państwa. Danehof to bezwzględna grupa, co autor zwiastuje już zresztą w tytule książki.

Niels Oxen, po rozwiązaniu sprawy z pierwszego tomu, zaszywa się w jutlandzkiej głuszy. Próbuje żyć w miarę normalnie, choć cierpi na PTSD – zespół stresu pourazowego, nierzadką przypadłość żołnierzy zagranicznych misji wojskowych. Były specjals pod przybraną tożsamością pomaga prowadzić gospodarstwo rybne. Nie pozbywa się jednak starych nawyków i zamienia swój nowy dom w swoisty Fort Knox. Siedziba wzbogaca się o system kamer przemysłowych sprzężony z licznymi alarmami oraz chałupniczo wykonany tunel ewakuacyjny. Czy Nielsem kieruje nawrót choroby? Obsesja? A może to tylko zapobiegliwość, która przecież już niejeden raz ocaliła komandosowi skórę?

Intryga na dobre rozkręca się, gdy w średniowiecznym zamku w Nyborgu zostaje popełnione morderstwo. Śledczy skłaniają się ku tezie, że muzealnik Malte Bulbjerg zginął, bo zbierał informacje o członkach Danehofu. Zgromadzenie zazdrośnie strzeże swoich tajemnic. Trup więc ściele się gęsto, a i Oxen jest zagrożony, ponieważ posiada niewygodne dla członków Danehofu materiały.

Z pomocą protagoniście przychodzi, znana już z pierwszej części, Margrethe Franck pracująca dla Policyjnej Służby Wywiadowczej. Charyzmatyczna oficer duńskiego kontrwywiadu w nieudanej akcji straciła nogę i nosi protezę (co od razu przypomina zabieg fabularny, jaki wykonał Robert Galbraith vel J. K. Rowling na swoim Cormoranie Strike`u). W powieści pojawia się również przełożony Franck – Axel Mossman, który swoim postępowaniem wzbudza pytania o to, dla kogo tak naprawdę pracuje.

Powieść Jensena to thriller political fiction. Tożsamość sprawców jest znana, a czytelnik skupia uwagę głównie na pojedynku dobra ze złem i zaciskaniu kciuków, by sprawiedliwość zatriumfowała. Autor nie szczędzi twistów i sporych zaskoczeń. Choć na rozwiązanie paru wątków Jensen każe nam poczekać do finałowego tomu.

“Mroczni ludzie” to dynamiczna akcja i sporo emocji. Sprawnie nakreśleni bohaterowie, na czele z protagonistą - renegatem, niesprawiedliwie oskarżanym i dezerterującym przed światem. To motyw mocno eksploatowany w popkulturze, niemniej Oxen broni się swoimi umiejętnościami antycypowania zagrożeń i niebywałym sprytem. Więcej odwagi Jensen wykazał, kreując łamiącą stereotypy żeńską postać.

Choć w przypadku Franck dochodzi do drobnej wpadki fabularnej. Oficer służby specjalnej powinna wiedzieć, że uciekając przed policją i wojskowymi, wypadałoby z miejsca pozbyć się własnego telefonu, a nie jeszcze beztrosko z niego korzystać...

Jens Henrik Jensen w swoim thrillerze zręcznie robi użytek z popularnych w literaturze teorii spiskowych o grupach trzymających władzę. “Mroczni ludzie” to solidna dawka rozrywki osadzona w malowniczych duńskich krajobrazach.

Jens Henrik Jensen

“Mroczni ludzie”

przeł. Edyta Stępkowska

Editio Black

Gliwice, 2019

490 s.